این سیاست تحریم نبود که احمدینژاد را روی کار آورد، بلکه اتفاقا سیاست مشارکت بود که در طول سالها وی را درون خود پروراند و سرانجام تحویل جامعه داد. به راستی نیز سیاست مشارکت بارها به ثمر نشسته است: انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی، رفسنجانی، خاتمی، و احمدینژاد. نمیتوان بخش پویا و روشنگر جامعه را به این دلیل که حاضر نیست خود را تا سطح جمهوری اسلامی و مردان کوچک آن و عیالشان کاهش دهد، مورد ملامت قرار داد. جمهوری اسلامی به مثابه نماینده عوام و عقبماندهترین لایههای اجتماعی که آنها را میتوان با سیبزمینی فریفت، به بخش پویای جامعه تحمیل میکند چارهای جز گزینش امثال احمدینژاد و موسوی و کروبی و زنانشان را نداشته باشد و آنها را به عنوان نمادهای جامعه خود که باید ایرانیان را در جامعه جهانی نمایندگی کنند، بپذیرد. *****
کیهان لندن 14 مه 2009
No comments:
Post a Comment