اين روزها، راديو و تلويزيون، بدون توجه به واقعياتي كه در جامعه مي‌گذرد و بدون بررسي همه‌جانبه حقايق موجود، به‌گونه‌اي رفتار مي‌كنند كه به‌نظر مي‌رسد در آرام كردن فضاي جامعه نه‌تنها نقشي ايفا نمي‌كنند بلكه بر تنش‌هاي موجود دامن مي‌زنند، علي‌القاعده مديران اين سازمان مهم مي‌دانند كه با تاريك و روشن جلوه دادن فضا، پرده از حقيقت كنار نمي‌رود و چشمان بينا و بيدار از نگاه به افق دوردست محروم مي‌شوند، چه برسد به كساني كه اصولا چشم حقيقت‌بين ندارند.
در هفته گذشته و اين هفته، جمعيت‌هاي ميليوني در تهران و صدها هزار نفري در شهرهاي بزرگ كشورمان به موضوع مشخصي اعتراض دارند و اين اعتراض خود را در آرامش و سكوت شرح مي‌دهند و همه اينها از كساني هستند كه براي سربلندي ايران اسلامي در انتخابات 22 خرداد شركت نموده و به نامزد موردنظرشان راي داده‌اند. در اين شرايط شبكه‌هاي سيما، با پخش تصاويري از سال‌هاي 59 و 60 كه منافقين كوردل و تروريست به جان مردم بي‌گناه كوچه و بازار مي‌افتادند و بر انقلابيون و مومنين و مومنات رحم نمي‌كردند، چنان وانمود مي‌كند كه اغتشاشات امروزي و هواداران نامزدهايي كه سراغ آراي خود را مي‌گيرند، چيزي شبيه همان اغتشاشات 28 سال پيش است و مردمي هم كه از خود دفاع مي‌كنند، همين طرفداران آقاي احمدي‌نژاد هستند كه از اسلام و ايران در مقابل منافقين دفاع كرده‌اند. جالب‌تر اينكه با پخش بخشي از سخنراني ابوالحسن بني‌صدر، رئيس‌جمهور مخلوع ايران كه مربوط به 14 اسفند 59 مي‌باشد، به تحريك احساسات بينندگان تلويزيون مي‌پردازند.
اگر فرض كنيم كه پخش فيلم‌هاي مربوط به خرداد سال 60 از درگيري مردم و منافقين به دليل انطباق زماني با 31 تير امسال است، اولا چرا فقط امسال آن را از آرشيو بيرون كشيديد و سال‌هاي گذشته چنين يادبودي را برگزار نمي‌كرديد؟ ثانيا ربط سخنراني بني‌صدر در 14 اسفند 59 چه معني و مفهومي دارد؟ جز تنش‌آفريني و فشار روحي و رواني بر هواداران نامزدهاي اصلاح‌طلب؟
اگر مديران صداوسيما به خيابان‌هاي مركزي شهر كه معترضان تجمع مي‌كنند سري نمي‌زنند، بدانند كه آنهايي كه در خيابان‌ها هستند. سه گروهند.
1- هواداران بي‌شمار نامزدهاي اصلاح‌طلب، كه متانت و سكوت‌شان نشان مي‌دهد اصولا اهل ايجاد درگيري و اغتشاش نيستند.
2- نيروهاي انتظامي، امنيتي، اطلاعاتي، نظامي و شبه‌نظامي كه به جز روز شنبه 30 خرداد 88 بقيه روزها ناظر تظاهرات مردم بودند.
3- تعداد اندكي از افراد فرصت‌طلب و لاابالي. همان‌هايي كه در تلويزيون با آنها پيرامون آتش‌زدن وسائل حمل‌ونقل عمومي و... گفت‌وگو كرديد.
شما به‌خوبي مي‌دانيد و از طرف همه دلسوزان شنيده‌ايد كه گروه سوم هيچ‌ربطي به هواداران نامزدها ندارند و اگر توانسته‌اند خساراتي به‌اموال عمومي وارد كنند، به‌دليل ضعف اطلاعات و شناسايي نكردن آنها قبل از اقدام به تخريب و اغتشاش مي‌باشد. از طرفي مي‌دانيد كه منافقين و ديگر گروه‌هاي سياسي اوائل انقلاب كه وارد فاز نظامي شدند، به‌دنبال براندازي بودند و اگر اغتشاشات و ترور خياباني را گسترش مي‌دادند، براي فلج كردن حكومت آن هم در زمان جنگ بودند. بنابراين حق اين بود كه پاسداران انقلاب اسلامي آنان را سركوب و مردم را از دست آنان نجات دهند. اما تظاهرات آرام اين روزها كه در راستاي اعتماد بخشيدن به رابطه مردم و حكومت است، چه ربطي به آن سال‌ها دارد؟
اشتباه صداوسيما
به نظر نمي‌رسد انطباق دادن شرايط امروز با شرايط آن روز، بتواند در ايجاد امنيت و آرامش موثر باشد. بالاخره مخاطب امروز صداوسيما دو گروه بيشتر نيستند، يا جواناني هستند كه هيچ خاطره‌اي از سه دهه قبل ندارند. اينها اگر شعارهاي خودشان را همان شعارهايي بدانند كه منافقين عليه حكومت منبعث از انقلاب اسلامي سر مي‌دادند ذهنيت منفي خود را از عملكرد منافقين تغيير مي‌دهند. آيا اين خدمت به نظام است؟ اين ضربه را چه كساني به تاريخ انقلاب اسلامي مي‌زنند كه تروريست‌هاي 30 سال قبل را با معترضان امروز در قياس با هم قرار دهند؟ گروه ديگر مخاطبان صداوسيما، كساني هستند كه هم امروز را مي‌بينند و هم آن روز را به خوبي در ذهن خود دارند مي‌فهمند كه آن منافقان تروريست چه مي‌خواستند و اين معترضان امروز چه مي‌خواهند. باور كنيد تاثيري كه پخش صحنه‌هاي اغتشاشات امروز روي اين گروه دارد، فقط بي‌اعتمادي به صداوسيماست. بنابراين از مديران صداوسيما درخواست مي‌شود نه جوانان امروز را با منافقين صدر انقلاب هم‌هدف نشان دهد و نه مقامات امروز و چهره‌هاي مخلص جامعه را با شرايط آن روز در يك رديف قرار دهد. اين كار علاوه بر اينكه تحريف واقعيات است،التهابات را دامن مي‌زند و معلوم نيست دودش در چشم چه كسي مي‌رود. همين!
منبع: اعتمادملی، اول تیر
در هفته گذشته و اين هفته، جمعيت‌هاي ميليوني در تهران و صدها هزار نفري در شهرهاي بزرگ كشورمان به موضوع مشخصي اعتراض دارند و اين اعتراض خود را در آرامش و سكوت شرح مي‌دهند و همه اينها از كساني هستند كه براي سربلندي ايران اسلامي در انتخابات 22 خرداد شركت نموده و به نامزد موردنظرشان راي داده‌اند. در اين شرايط شبكه‌هاي سيما، با پخش تصاويري از سال‌هاي 59 و 60 كه منافقين كوردل و تروريست به جان مردم بي‌گناه كوچه و بازار مي‌افتادند و بر انقلابيون و مومنين و مومنات رحم نمي‌كردند، چنان وانمود مي‌كند كه اغتشاشات امروزي و هواداران نامزدهايي كه سراغ آراي خود را مي‌گيرند، چيزي شبيه همان اغتشاشات 28 سال پيش است و مردمي هم كه از خود دفاع مي‌كنند، همين طرفداران آقاي احمدي‌نژاد هستند كه از اسلام و ايران در مقابل منافقين دفاع كرده‌اند. جالب‌تر اينكه با پخش بخشي از سخنراني ابوالحسن بني‌صدر، رئيس‌جمهور مخلوع ايران كه مربوط به 14 اسفند 59 مي‌باشد، به تحريك احساسات بينندگان تلويزيون مي‌پردازند.
اگر فرض كنيم كه پخش فيلم‌هاي مربوط به خرداد سال 60 از درگيري مردم و منافقين به دليل انطباق زماني با 31 تير امسال است، اولا چرا فقط امسال آن را از آرشيو بيرون كشيديد و سال‌هاي گذشته چنين يادبودي را برگزار نمي‌كرديد؟ ثانيا ربط سخنراني بني‌صدر در 14 اسفند 59 چه معني و مفهومي دارد؟ جز تنش‌آفريني و فشار روحي و رواني بر هواداران نامزدهاي اصلاح‌طلب؟
اگر مديران صداوسيما به خيابان‌هاي مركزي شهر كه معترضان تجمع مي‌كنند سري نمي‌زنند، بدانند كه آنهايي كه در خيابان‌ها هستند. سه گروهند.
1- هواداران بي‌شمار نامزدهاي اصلاح‌طلب، كه متانت و سكوت‌شان نشان مي‌دهد اصولا اهل ايجاد درگيري و اغتشاش نيستند.
2- نيروهاي انتظامي، امنيتي، اطلاعاتي، نظامي و شبه‌نظامي كه به جز روز شنبه 30 خرداد 88 بقيه روزها ناظر تظاهرات مردم بودند.
3- تعداد اندكي از افراد فرصت‌طلب و لاابالي. همان‌هايي كه در تلويزيون با آنها پيرامون آتش‌زدن وسائل حمل‌ونقل عمومي و... گفت‌وگو كرديد.
شما به‌خوبي مي‌دانيد و از طرف همه دلسوزان شنيده‌ايد كه گروه سوم هيچ‌ربطي به هواداران نامزدها ندارند و اگر توانسته‌اند خساراتي به‌اموال عمومي وارد كنند، به‌دليل ضعف اطلاعات و شناسايي نكردن آنها قبل از اقدام به تخريب و اغتشاش مي‌باشد. از طرفي مي‌دانيد كه منافقين و ديگر گروه‌هاي سياسي اوائل انقلاب كه وارد فاز نظامي شدند، به‌دنبال براندازي بودند و اگر اغتشاشات و ترور خياباني را گسترش مي‌دادند، براي فلج كردن حكومت آن هم در زمان جنگ بودند. بنابراين حق اين بود كه پاسداران انقلاب اسلامي آنان را سركوب و مردم را از دست آنان نجات دهند. اما تظاهرات آرام اين روزها كه در راستاي اعتماد بخشيدن به رابطه مردم و حكومت است، چه ربطي به آن سال‌ها دارد؟
اشتباه صداوسيما
به نظر نمي‌رسد انطباق دادن شرايط امروز با شرايط آن روز، بتواند در ايجاد امنيت و آرامش موثر باشد. بالاخره مخاطب امروز صداوسيما دو گروه بيشتر نيستند، يا جواناني هستند كه هيچ خاطره‌اي از سه دهه قبل ندارند. اينها اگر شعارهاي خودشان را همان شعارهايي بدانند كه منافقين عليه حكومت منبعث از انقلاب اسلامي سر مي‌دادند ذهنيت منفي خود را از عملكرد منافقين تغيير مي‌دهند. آيا اين خدمت به نظام است؟ اين ضربه را چه كساني به تاريخ انقلاب اسلامي مي‌زنند كه تروريست‌هاي 30 سال قبل را با معترضان امروز در قياس با هم قرار دهند؟ گروه ديگر مخاطبان صداوسيما، كساني هستند كه هم امروز را مي‌بينند و هم آن روز را به خوبي در ذهن خود دارند مي‌فهمند كه آن منافقان تروريست چه مي‌خواستند و اين معترضان امروز چه مي‌خواهند. باور كنيد تاثيري كه پخش صحنه‌هاي اغتشاشات امروز روي اين گروه دارد، فقط بي‌اعتمادي به صداوسيماست. بنابراين از مديران صداوسيما درخواست مي‌شود نه جوانان امروز را با منافقين صدر انقلاب هم‌هدف نشان دهد و نه مقامات امروز و چهره‌هاي مخلص جامعه را با شرايط آن روز در يك رديف قرار دهد. اين كار علاوه بر اينكه تحريف واقعيات است،التهابات را دامن مي‌زند و معلوم نيست دودش در چشم چه كسي مي‌رود. همين!
منبع: اعتمادملی، اول تیر
No comments:
Post a Comment