بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس در گرامیداشت سالگرد 18 تیر


بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس در گرامیداشت سالگرد 18 تیر

جنبش 18 تیر سال 1378 بی گمان یکی از مهم ترین نقاط عطف در تاریخ جنبش دانشجویی ایران است. نقطه عطفی که تنها، نقش پیشگام دانشجویان در خروش میلیونی مردم پس از کودتای انتخاباتی سال 1388 می تواند با آن برابری کند. جنبش 18 تیر از بسیاری جهات جنبشی مظلوم بود؛ در آن زمان دستگاه ایدئولوژیک استبداد حاکم بر ایران هنوز مانند اکنون فرسوده نشده بود و استبداد می توانست با مهم ترین تدبیر زبانی اش یعنی دروغ و باز هم دروغ، بر چشم حقیقت خاک بپاشد و دانشجویان را مزدور بیگانگان و آشوبگر معرفی نماید. از سوی دیگر به دلیل فقدان نفوذ وسایل ارتباط جمعی مستقل، صدای معترضان آنگونه که باید به گوش ملت تشنه آزادی ایران نمی رسید. اما جنبش 18 تیر به رغم آنکه به خون کشیده شد، توانست سنتی نیرومند از مبارزات دانشجویی را بنیان نهد و این مهم ترین دلیل تجلیل و گرامیداشت یاد این جنبش است.

اکنون دوازده سال بعد از جنبش 18 تیر و دو سال بعد از کودتای انتخاباتی سال 1388 کشور ایران در وضعیت خاصی به سر می برد. کودتاچیان حاکم بر کشور با بهره گیری از خشونت عریان توانسته اند یکی از نمودهای تکاپوی جنبش سبز یعنی اعتراضات خیابانی را موقتا در محاق فرو برند. محاق اعتراضات خیابانی که به یارای نیروی سرکوب صورت گرفته است، کودتاچیان را در توهم پایان جنبش فرو برده و در نتیجه آنان را به درگیری بر سر میراث خونین کودتا کشانده است. منازعه میان احمدی نژاد و رهبری جمهوری اسلامی مهم ترین نمود این درگیری است. ریشه منازعه آشکار است؛ احمدی نژاد احساس فریب خوردگی می کند، چرا که سیاست های پر هزینه نظام یعنی برنامه گسترده تصفیه اصلاح طلبان و نیز اجرای مستبدانه قانون هدفمند شدن یارانه ها، به واسطه دولت او انجام شده است، اما رهبری جمهوری اسلامی نه تنها حاضر به حمایت از او در مقابل تبعات ویرانگر این سیاست ها نیست بلکه می کوشد با متوجه کردن عواقب این سیاست ها خاصه در حوزه اقتصادی به احمدی نژاد، از خود سلب مسئولیت کند. بر این اساس احمدی نژاد اگاه است که رهبری جمهوری اسلامی دیر یا زود، چه در دوره ریاست جمهوری و چه بعد از آن، او را به عنوان مسبب اصلی نابسامانی ها معرفی کرده و از صحنه حدف خواهد کرد. با توجه به این شرایط احمدی نژاد که نمی خواهد بز بلاگردان استبداد حاکم بر ایران باشد می کوشد در اندک زمان باقی مانده از دوران ریاست جمهوریش ، با اتخاذ تدابیری خود را حدف ناشدنی نماید. تدابیری که هر چند نومیدانه به نظر می رسند اما به منازعه دامن می زنند.

No comments: