ترکیه بیست، ایران صفر!


ترکیه بیست، ایران صفر! در حالی که توجه بیشتر ایرانیان متوجه شهر نیویورک، مقر سازمان ملل متحد است، جلسه‌ای که در شهر پیتزبورگ واقع در ایالت پنسیلوانیا در آمریکا تشکیل می‌شود اهمیتش در دراز مدت بسیار از صحنه «نمایشات» امثال احمدی‌نژاد و کلنل قذافی در نیویورک برای آینده جهان و البته ایران بیشتر خواهد بود. گرچه صحبت‌های جنجالی امثال احمدی‌نژاد و قذافی در نیویورک برای چند روز سر تیتر روزنامه‌ها می‌شود، آنچه در جلسه کشورهای «گروه بیست» (G-20) مطرح خواهد شد، اگر به نتیجه مورد انتظار برسد، نه تنها خواهد توانست اقتصاد جهانی شده را از بروز بحرانهای موسمی بهتر در امان نگه دارد بلکه شاید بتواند یک دوران طلائی دیگر را در پیشرفت اقتصادی در سراسر جهان به ارمغان آورد.


این جمع، یعنی کشورهای گروه بیست مشکلات بسیار مهمی را در پیش روی دارند و بسیار اشتباه خواهد بود اگر جلسات آنها هم دستخوش همان جار و جنجالها و مباحث عوامفریبانه‌ای بشود که مجمع عمومی سازمان ملل و حتی شورای امنیت گرفتار آن شده است. هم اکنون که این سطور در دیرگاه روز چهارشنبه 23 ماه سپتامبر در حال نگارش است اخباری از نیویورک می‌رسد که عقل را به حیرت وامیدارد.

کلنل قذافی دیوانه که پس از سالها پایش بازهم به مجمع عمومی سازمان ملل باز شده است به جای تعدیل حکومت فردی و دیکتاتوری در کشور خود، توصیه می‌کند که اوباما نیز دیکتاتور شود و خود را رئیس جمهور مادام‌العمر اعلام کند!. از سوی دیگر احمدی‌نژاد عقب افتاده عقربه زمان را در تالار مجمع عمومی اشتباهی خوانده و همان لاطائلاتی را تکرار می‌کند که زمانی یاسر عرفات از پشت همین تریبون نعره می‌کشید. او فراموش کرده است که امروز جز او و قذافی دیگر کسی آن روش پرخاشجویانه سالهای شصت میلادی را به نمایش نمی‌گذارد. اگر زمانی فیدل کاسترو از پشت همین تریبون برای مدت سه ساعت نعره می‌کشید و به زمان و آسمان دشنام می‌گفت و یا خروشچف کفشش را روی میز می‌کوبید، جهان درگیر جنگ سرد بود و شبح مخوف کمونیسم بر نیمی از کره زمین حکمروائی می‌کرد. بسیار جالب است که امروز قریب شصت کشور مسلمان در سازمان ملل عضویت دارند و با آنکه تعداد کثیری از این جمع عرب هستند، این تنها احمدی‌نژاد، غاصب کرسی نمایندگی کشور فارسی زبان ایران است که سخنان خود را به زبان عربی آغاز می‌کند! کسی نیست از او بپرسد آیا تو به اصطلاح نماینده ایران هستی یا سخنگوی حماس؟

No comments: